Co się stało z Iwoną Wieczorek – Janusz Szostak

Jedna z najgłośniejszych, jeśli nie najgłośniejsza sprawa zaginięcia w naszym kraju. Artykułów, audycji, podcastów powstaje na jej temat wciąż niezliczona ilość, mimo że od zaginięcia Iwony Wieczorek minęło w lipcu tego roku 10 lat. I nadal nie wiemy, co się z nią stało. Teorii jest niemal tyle, co publikacji. Wątków – nawet więcej.

Historia Iwony wciąż jest przypominana nie tylko przez blogerów true crime, ale również przez mainstreamowe media, ponieważ śledztwo wciąż trwa i podejmuje się w jego ramach różne czynności, między innymi konkretnych terenów na terenie Trójmiasta. Większość materiałów informacyjnych, które można odnaleźć odwołują się wciąż do tych samych źródeł. Rzadko pojawia się coś nowego, pogłębionego, wskazującego na nowe wątki, a nie tylko na sensacyjne teorie, które nie mają potwierdzenia w żadnych dowodach. Organy śledcze nie za bardzo chcą się rozgadywać i ujawniać szczegółów, które często mogą zaważyć na dobru śledztwa, a internetowi twórcy często chyba mają po prostu nadzieję, że samo nazwisko zaginionej sprawi, że skoczą im zasięgi. I tak oto niemal w każdym tygodniu dostajemy lekko przeredagowaną listę, która w zasadniczych kwestiach nie zmienia się przynajmniej od 8 lat.

Jednym z lepszych materiałów, jakie pojawiły się w polskim internecie był podcast Justyny Mazur na jej kanale YT: Piąte – nie zabijaj. Justyna o sprawach kryminalnych opowiada znakomicie, przede wszystkim z dużym szacunkiem dla ofiar i ich rodzin. I to Justyna właśnie, jako jedno z najbardziej rzetelnych źródeł wskazała książkę Janusza Szostaka. Ta publikacja to wynik prywatnego śledztwa dziennikarza, który zajął się tropieniem kilku najbardziej wiarygodnych wątków również w ramach działań założonej przez siebie Fundacji Na Tropie. Szostak wyszedł poza ramy dziennikarskiego śledztwa, organizował przeszukania, sprawdzał kilka pobocznych wątków sprawy.

To jest opowieść, od której kręci się w głowie i wobec której trudno przejść obojętnie. Ogromnie dużo w niej niewiadomych, ale sporo również prób odpowiedzi i wartościowych spostrzeżeń. To bodaj najobszerniejsza jak do tej pory monografia dotycząca sprawy. Napisana w wyważonym tonie, choć z zaangażowaniem. Szostak odsłania przerażające oblicze Trójmiasta i ciemną stronę ludzkiej psychiki. Tajemnica goni tu tajemnicę, jeden wątek kryminalny to okazja do kilku dygresji.

Dla tych, którzy śledzą tę i inne sprawy kryminalne na bieżąco to z pewnością pozycja obowiązkowa. Ale przede wszystkim to po prostu dobrze napisany reportaż śledczy, więc nie tylko miłośnicy gatunku powinni być usatysfakcjonowani lekturą.